Rodzice dysponują różnymi środkami wychowawczymi, aby radzić sobie z zachowaniami własnych dzieci, których potrzeby kłócą się z potrzebami dorosłych. Inne umiejętności komunikowania się obu grup sprzyjają powstawaniu konfliktów i nieporozumień, które należy rozwiązać.
Jak mówić, aby dzieci chciały słuchać?
Inne umiejętności komunikacyjne niezbędne są wówczas, kiedy dziecko stanowi źródło problemów dla rodziców, a inne wtedy, kiedy dziecko przeżywa własne troski. Rodzic zobowiązany jest do tego, aby znaleźć sposób, żeby pomóc sobie i jednocześnie małoletniemu niemal w każdej sytuacji. Nierzadko stanowi to wyzwanie. To jest sztuka kompromisów i przemyślanych decyzji. Poniżające komunikaty mogą mieć katastrofalne skutki dla rozwijającego się własnego „ja” dziecka. Niska samoocena ukształtowana w dzieciństwie ma tendencje do utrzymywania się przez długi czas, nawet w dorosłości. Patologiczne kontakty zasiewają ziarno okaleczenia psychicznego na całe życie. Jednak słowa rodziców mogą również budować poczucie bezpieczeństwa i przynależności dziecka, jego poczucie własnej wartości czy samoocenę i chęć realizacji potrzeb wyższego rzędu.
PsychoCare podpowiada, jak przepracować swoje rodzinne problemy i prowadzi nauki w kierunku prawidłowej komunikacji między rodzicami i dziećmi. Kształtuje w dorosłych umiejętność właściwego odnoszenia się do malucha oraz prowadzenia szczerych i otwartych konwersacji. Konsultacje psychologiczne usprawniają relacje rodzinne oraz poprawiają ogólny stan psychiczny skonfliktowanych stron. Terapię psychologiczną warto podjąć możliwie szybko, aby zapobiec pogłębianiu się negatywnych zachowań wpływających na kondycję całej rodziny oraz ustalić przyczynę konfliktów i kształtować umiejętności wzajemnej komunikacji.
Rola rodzica w relacji z dzieckiem
Często rodzice niechętnie decydują się na szczerość wobec swoich dzieci, ponieważ chcą być postrzegani jako wolni od wszelkiej słabości. Bywa, że za powstające konflikty czy niepowodzenia wychowawcze obarczają winą swoich wychowanków. Mimo że relacje rodziców z dziećmi ulegają modyfikacji wraz z upływem czasu (z wiekiem nie są już bezkrytycznie wpatrzone w swoich opiekunów i lepiej komunikują się z rówieśnikami i innymi grupami społecznymi), to kontakt w rodzinie może być nadal na odpowiednim poziomie. Adolescent, nie mając właściwych wzorców w domu rodzinnym, narażony jest na powielanie nieodpowiednich schematów i bezradność rodzicielską w przyszłości.