Tradycja parzenia kawy po turecku to kulturowy skarb, który przekracza granice i jest ceniony w wielu krajach na całym świecie. Sposób przyrządzenia tego napoju różni się w zależności od regionu, a jego historia jest równie fascynująca jak smak. Porównując tradycyjną kawę po turecku, z jej polską wersją, zauważymy pewne wyraźne różnice. Jakie?
Historia kawy po turecku
Kawa po turecku (Türk kahvesi) ma głębokie korzenie w kulturze Bliskiego Wschodu. Pierwotnie pojawiła się w Jemenie w XV wieku, a następnie rozpowszechniła się w krajach arabskich, docierając w XVI wieku do Turcji. Chociaż historia jej przybycia do Turcji jest otoczona mgłą legend, pewne jest, że stała się ona nierozłączną częścią tureckiego stylu życia. UNESCO uznało tradycję parzenia i picia tureckiej kawy za niematerialne dziedzictwo kulturowe, co dodatkowo podkreśla jej znaczenie.
Przygotowanie kawy po turecku
Proces parzenia kawy po turecku nie jest skomplikowany, ale wymaga dozy cierpliwości i umiejętności. Kawa wykorzystywana w tej metodzie parzenia powinna być świeżo palona, a następnie świeżo zmielona na bardzo drobny miał. Ziarna do kawy po turecku powinny oferować delikatnie słodkie nuty smakowe. Szeroki wybór kaw ziarnistych najwyższej jakości znajdziecie w sklepie Coffeedesk.pl.
Do przygotowania kawy po turecku niezbędny jest miedziany tygielek o wąskiej szyjce nazywany cezwe. Dzięki niemu możliwe jest uzyskanie gęstej pianki bez gotowania napoju. Tygielek posiada długą rączkę, która ułatwia manipulację.
Proces parzenia
- Do naczynia wsypujemy możliwie drobno zmieloną kawę, słodzik oraz opcjonalne przyprawy. Zalewamy całość wodą i mieszamy — kawę po turecku miesza się przed zaparzeniem.
- Stawiamy tygiel na delikatnym ogniu, dbając o to, by napój nie zaczął wrzeć. Kiedy zauważymy pianę, zdejmujemy naczynie z ognia i czekamy, aż pianka opadnie.
- Proces podgrzewania powtarzamy jeszcze dwie razy.
- Po ostatnim podgrzewaniu dajemy kawie chwilę by ostygła, a fusy opadły na dno.
Kawę po turecku podajemy w specjalnych filiżankach, nazywanych demitasse, o pojemności 60-75 ml. Poza wstępnymi dodatkami nie stosuje się tu mleka, ani śmietanki.
Polska interpretacja kawy po turecku
Choć nazwa sugeruje, że polska kawa po turecku jest zbliżona do wersji oryginalnej, to występuje tu kilka istotnych różnic. Tradycyjna polska wersja często polega na zalaniu kawy wrzątkiem, co może niszczyć jej smak. Również często wykorzystywane są mieszanki Arabiki i Robusty o niższej jakości, które nie odzwierciedlają prawdziwego smaku tureckiej kawy. Długie parzenie i niewłaściwe przechowywanie również wpływają na końcowy efekt. Te, wydawać by się mogło, detale sprawiają, że polska wersja kawy po turecku, poza nazwą, niewiele ma wspólnego z oryginałem.
Kawa po turecku to napój bogaty w tradycję i kulturę. Jej unikalne przygotowanie i smak czynią ją wyjątkową wśród innych metod parzenia kawy. Chociaż różni się od polskich tradycji baristycznych, warto spróbować ją choć raz, aby w pełni docenić jej bogate dziedzictwo.
Artykuł partnera.
