Inkontynencja to inaczej nietrzymanie moczu. Dolegliwość bardzo uciążliwa w swoich skutkach, która nie omija ani starszych, ani młodszych. Zmaga się z nią bardzo duża część społeczeństwa. I choć nie zawsze można ją skutecznie zwalczać, na szczęście jednak można minimalizować jej następstwa. Szansę na powodzenie w tym aspekcie zdecydowanie zwiększa szybka diagnoza głównej przyczyny odpowiedzialnej za utratę kontroli nad pęcherzem połączona z zastosowaniem odpowiednich metod postępowania. Co przyczynia się do rozwoju nietrzymania moczu (NTM)? Sprawdźmy.
Inkontynencja – skąd się bierze?
Nietrzymanie moczu, czyli in. inkontynencja, może przebiegać w różny sposób. Różny może być także stopień nasilenia objawów. Dolegliwość ta zawsze jednak ma jedną główną przyczynę. Jest nią osłabienie siły mięśni dna miednicy odpowiedzialnych za sprawowanie kontroli nad pęcherzem. Mięśnie te, nazywane inaczej mięśniami Kegla, są odpowiedzialne za zaciskanie cewki moczowej, a tym samym kontrolowanie procesu oddawania moczu. Jeśli ich siła ulegnie osłabieniu, ów zacisk słabnie, a mocz wycieka w sposób mimowolny. W zależności od kondycji mięśni dna miednicy do niekontrolowanego wycieku moczu może dochodzić w określonych sytuacjach, kiedy to w jamie brzusznej wzrasta ciśnienie lub też bez podejmowania ze strony pacjenta większego wysiłku, np. podczas zmiany pozycji. W drugim przypadku utarta kontroli nad pęcherzem jest niemal całkowita, a ilość oddawanego w ten sposób moczu znaczna. Zdarza się, że odpowiada niemal całkowitej objętości pęcherza.
Co zwiększa ryzyko nietrzymania moczu?
Osłabienie siły mięśni dna miednicy skutkujące utratą kontroli nad pęcherzem może być wywołane różnymi czynnikami i mieć charakter stały lub przejściowy. Pierwsza grupa czynników, które wywołują NTM o charakterze stałym, związana jest z podejmowaniem wytężonego wysiłku fizycznego, naturalnymi procesami starzenia organizmu oraz zmianami hormonalnymi zachodzącymi w jego obrębie.
Wytężony wysiłek fizyczny może być następstwem ciężkiej fizycznej pracy, ale nie tylko. Nietrzymanie moczu bardzo często pojawia się u kobiet w okresie ciąży oraz po porodzie. Inkontynencja może być też wywołana zmianami hormonalnymi, jakie zachodzą u kobiet w okresie menopauzy, a u mężczyzn andropauzy. W wyniku andropauzy u mężczyzn bardzo często następuje przerost gruczołu krokowego, który uciska ujście cewki moczowej, uniemożliwiając jej prawidłowe funkcjonowanie. Skutkiem tej sytuacji jest postępująca wraz z dalszym rozrostem guza utrata kontroli nad pęcherzem.
Nietrzymanie moczu może być również przejściowe, czyli występować przez pewien czas. Wśród czynników wywołujących ten rodzaj NTM wymienia się m.in.: przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego, zażywanie niektórych leków oraz nadużywanie takich substancji jak alkohol oraz kofeina. W przypadku tego rodzaju nietrzymania moczu wyeliminowanie czynnika utrudniającego świadome opróżnianie pęcherza zazwyczaj pozwala przywrócić pełną sprawność. NTM o charakterze stałym wymaga natomiast zastosowania odpowiednich metod leczenia. Wśród nich wymienia się przede wszystkim farmakoterapię oraz fizjoterapię skoncentrowaną na ćwiczeniach pozwalających poprawić kondycję mięśni dna miednicy.
